Begraven aan de Amstel

De begraafplaats Zorgvlied is de meest toonaangevende begraafplaats van Nederland.

Een laatste rustplaats voor meer dan 130 bekende Nederlanders, w.o. Annie M. G. Schmidt , Herman Heijermans, Herman Brood en vele schrijvers en dichters.

Er bevinden zich drie gebouwen op deze begraafplaats. De  gebouwen zijn toe aan een totale herinrichting.

Het eerste heeft de villa bij de ingang een metamorfose ondergaan. De inrichting van de villa, gebouwd rond 1930, heeft in de loop der jaren veel wijzigingen ondervonden.
De villa is in gebruik als ontvangstruimte en kantoor. De voormalige inrichting was erg somber en vooral de kleur grijs was erg aanwezig. Veel originele details van het gebouw waren door de diverse verbouwingen verdwenen.

Als eerste werden de ruimtes in zijn geheel gestript, zowel de begane grond als de eerste en tweede etage. 

De ontvangstruimte moest tevens een ruimte kunnen zijn waar eventueel exposities en ontvangsten gegeven kunnen worden. Dit hield in dat de begane grond zo ingericht moest worden, dat door een simpele handeling de ruimte geschikt gemaakt moet kunnen worden voor het ontvangen van minimaal 60 personen. 

Het plafond was verlaagd om de airco, bedrading en andere leidingen weg te werken. Hierdoor verdwenen de prachtige boogramen gedeeltelijk achter het verlaagde plafond. Ook de deuren waren in zijn geheel veranderd. Het eerste heb ik zoveel mogelijk de authentieke details teruggebracht in de oorspronkelijk staat. Er zijn nieuwe deuren geplaatst in de stijl van de villa. Zelf vind ik het altijd erg belangrijk om het gebouw te respecteren. 

Voor de meubelkeuze ben ik uitgegaan van de “moderne”  meubelen uit die tijd. De balie is een eigen ontwerp, uitgevoerd in Amerikaans noten.

De begane grond kreeg een prachtige visgraad parketvloer. De boven etages zijn voorzien van een projecttapijt en ingericht volgens de lijn van de gemeente gebouwen van Amstelveen.

De wens van de opdrachtgever was onder andere, dat het stijlvol, pakkend en toonaangevend geheel moest worden met een duidelijke overeenkomst met de andere gebouwen, die zich op deze begraafplaats bevinden.

Pakkend is het geworden, met veel respect en warmte voor de cliënten. Mijn visie op een begraafplaats is vooral gericht op het gevoel van het prettig en veilig  voelen. 

Een begraafplaats is toch de plek waar men een dierbare de rust wil geven. Het moet een plek zijn waar je graag naartoe gaat. Ik heb vaak bij een begraafplaats het gevoel van koud, triest, somber en dan ook nog vaak onze vertrouwde regen. Mijn keuze is voor natuurlijke en eerlijke kleuren, het gevoel van respect en warmte, maar daarnaast ook het gevoel van het leven gaat ook weer door.

U kunt aan de foto’s zien wat ik dus heb kunnen doen om deze gevoelens te beantwoorden.

Het mooiste compliment kreeg ik van een oude man. Hij vertelde mij, dat hij sinds de verbouwing hier heel graag een kopje koffie komt drinken om even dicht bij zijn vrouw te kunnen zijn.  Hij was erg blij dat nu eindelijk eens de somberheid doorbroken werd op een begraafplaats.

Het doel is bereikt, een mooie plek in Amsterdam om rust en vrede te vinden.

De Condoleanceruimte van Begraafplaats Zorgvlied
Dit prachtige totaal contrasterende pand op begraafplaats Zorgvlied is van Claus en Kaan Architecten  (1998).

Deze ruimte staat naast de imposante aula. De aula is gebouwd rond 1930 in de nauwelijks te benoemen stijl die in die periode furore maakte. Een fusie tussen Amsterdamse School, Dudok en het functionalisme. De abstracte architectuur van Claus en Kaan staat los van de expressieve oudbouw, maar door de nabijheid is er wel een directe relatie ontstaan tussen beide gebouwen.

De smalle ruimte tussen de oude aula en het nieuwe paviljoen wordt door de nieuwbouw benoemd en wordt een exterieur vertrek. Het plafond van het paviljoen loopt door in de luifel. Er is bovendien geen hoogteverschil tussen de vloer en het grindtapijt. Daardoor is de buitenruimte een vanzelfsprekende voortzetting van het interieur en andersom, met slechts een glazen vlies als overgang daartussen. Die vanzelfsprekendheid past bij het streven van Claus en Kaan om hier ‘onzichtbare architectuur’ te maken, waarvan ‘de sfeer zo goed is dat je er zou willen wonen, maar waar zo goed als niets te zien is’.

Inmiddels werd het tijd om het interieur te restylen.

De ruimte bestaat uit twee gedeeltes. De grootste ruimte is bedoeld voor het ontvangst en de kleinere ruimte is meer bedoeld voor het ontvangst van de directe familie. Het is een plek om je even af te zonderen van de rest van de genodigden.

In de kleine ruimte heb ik een zeer comfortabele bank geplaatst van Cassina “de Met”. Deze bank heeft een goed zithoogte en is niet te diep en daardoor zeer geschikt voor de verschillende leeftijdsgroepen. De verlichting heb ik wat minder hard kunnen maken door het plaatsen van fijn gestreepte witte lampenkappen in de plafondspots. Dit materiaal vind je ook terug in de tafel- en vloerlampen.

De wanden zijn in een donkere champagnekleur teruggebracht en vormen nu een lijn/verbintenis met de kleuren van de inrichting van alle andere gebouwen op Zorgvlied Ook deze gebouwen heb ik in kunnen richten.

De transparantie van het gebouw is geweldig maar heeft wel een nadeel dat iedereen naar binnen kan kijken. Men heeft hierdoor aan de binnenzijde weinig privacy, wat bij deze gelegenheden zeker een belangrijk aspect is. Samen met Claudy Jongstra heb ik daarom transparante banieren bedacht met vilten motieven in de vorm van takken en bloemen. De ruimte wordt hierdoor zo natuurlijk mogelijk af geschermd zonder een gevoel van opgesloten te zijn en het respect voor het gebouw gewaarborgd blijft.

In de grote ontvangstruimte staan de prachtige sta-tafels van Moooi en als seveertafel de container-tafel eveneens van Moooi uitgevoerd in een zwart HPL. De banken langs de muur zijn van Le Corbusier.

De ruimte geeft nu een rustig en evenwichtig gevoel, nauw verbonden met buiten en zeker een mooie plek om even stil te kunnen staan bij het “tijdelijke” leven.